Մայիսի 18-ին մեր կրթահամալիրի մեծ պուրակում իսկական տոն էր, ցուցահանդես բաց երկնքի տակ: Միջին դպրոցի սովորողները ներկայացրել էին տեխնոլոգիայի պարապունքների ժամանակ իրենց պատրաստած աշխատանքները: Երգն ու երաժշտությունը ավելի ջերմացրել էր մթնոլորտը: Իմ համար կրկնակի տոն էր, որովհետև ես ներկայացել էի իմ անհատական ցուցահանդեսով: Շատ ջերմ ու մտերմիկ էր բակում , ես հուզված էի, բայց միևնույն ժամանակ ոգևորվեցի տիար Բլեյանի խոսքից , նա ինձ ներկայացրեց , որպես նորեկ ստեղծագործող, բայց միևնույն ժամանակ արդեն իսկական սեբաստացի: Ես մանկուց նկարում եմ, իմ նկարները ցուցադրվել են տարբեր պատկերասրահներում, բայց այդ օրը իմ համար շատ կարևոր ու տպավորիչ էր , որովհետև իմ աշխատանքները տեսան իմ ուսուցիչներն ու ընկերները: Նրանց ծափահարությունները , ժպիտներն ու շնորհավորանքները ինձ համար ամենամեծ մրցանակից էլ կարևոր էր: Հեռվում կանգնած մայրիկիս աչքերը ժպտում էին , իսկ դա նշանակում է , որ նա հպարտանում էր ինձանով : Մի տարի է ինչ ես Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի սան եմ, այստեղ ես շնչում եմ, ազատ եմ ու ինձ հնարավորություն են տալիս ազատ մտածելու , խոսելու ու ստեղծագործելու, ես կանեմ հնարավորինս արժանի սեբաստացի դառնալու համար:
Ալբերտ Ամիրաղյան 